از عصبانی نیستم تا متری شیش و نیم!
من نویدم این اسمیه که بابای خدا بیامرزم برام گذاشته و مامانم روم گذاشته. نوید یعنی : مژده یعنی پیغام خوش یعنی چیزیکه موجب شادیه. از بچگی یاد گرفتم روی پای خودم بایستم و بجنگم.
قبل از سر و صدای عصبانی نیستم با خواستی بخوابی شمعارو خاموش کن میشناختیمش!
نوید عصبانی نیستم ادم احساساتی بود که میشد باهاش خندید هم میشد ازش ترسید...تا اونجا خوب بود و شناخته شد. کسی اومده که داره خوب بازی میکنه. بعد با نقش بامزه اش در سیزده که دیگه خبری از ادمی جدی و عصبانی نبود . پس نوی محمد زاده چه قدر خوب تونست متفاوت ظاهر باشه. میرسیم به ناهید نقشی معمولی که هرکسی از پسش برمیومد و به نظر من برای نوید کم بود.نقشی که کاملا بهش میخورد و اندازه ی تنش بود خسروی خشم و هیاهو بود که تو سکانس دادگاه با حرکات معروف دستش تونست در اوج محبوبیت تبدیل به منفورترین ادم بشه. همه ی کارگردان های خوب همه ی نقش های خوب به سمت نوید اومدند.
ابد و یک روز و متفاوت ترین نقشش و یک مجنون در لانتوری که مو به تن ادم سیخ میشد با حرکات چشمش موقع قصاص. از یه جای به بعد بازیگر محبوبم نبود و از اینکه هنوز برای همه انقدر جذابه تعجب میکردم. دیگه تازگی نداشت بدون تاریخ بدون امضا تکرار نوید بود. نوید همیشه خوب بود اما این خوب بودن فقط هی تکرار شد تا هومن سیدی با مغزهای کوچک زنگ زده به ما فهموند نوید محمد زاده از پس هرنقشی برمیاد و حالا بیاین واقعا باور کنیم که بهروز وثوقی اینجا وجود داره.باز هم راضی نبودم با ابنکه بازیش تو مغزها بی نقص و عالی بود . متاسفانه موفق به دیدن سرخپوست نشدم اما متری شیش و نیم!
از وقتی از سالن بیرون اومدم با خودم گفتم چطور یه ادم از پله ی دهم پرید نوک برج!
در کنار اینکه فیلم فوق العاده بود و کاش سینمای ایران روستایی های بیشتری داشته باشه 1اما این بار نوید واقعا نوید بود و مطمئنا هنوز هم چیزهایی داره که مارو غافلگیر کنه....!
